Хаджэнне ў народ: такая меладычная, такая родная…

Сённяшняе свята — Міжнародны дзень роднай мовы — тычыцца лiтаральна кожнага жыхара планеты. Гэта добрая нагода ўспомніць гісторыю, культуру, традыцыі свайго краю. Мабыць, у першую чаргу адзначаюць яго людзі, якія вывучаюць і перадаюць веды пра мову: педагогі, даследчыкі пісьменства, супрацоўнікі бібліятэк, студэнты, выкладчыкі і аспіранты філалагічных факультэтаў, захопленыя лінгвістыкай.

Напярэдадні свята мы пагутарылі з віцябчанамі і задалі ім два пытанні:

1. Ці часта вы размаўляеце па­-беларуску?
2. Творчасць якіх беларускіх класікаў не пакінула вас абыякавым?

Вольга ПАНАМАРОВА, віцябчанка:
1. Я ганаруся тым, што скончыла факультэт беларускай філалогіі і культуры Віцебскага дзяржаўнага ўніверсітэта імя П. М. Машэрава. Гэтага факультэта, на жаль, ужо няма. Менавіта там вучылася роднай мове. Зараз мне так жа лёгка, а галоўнае, з асалодай, размаўляецца на ёй. Не скажу, што гэта бывае часта, але, напрыклад, з выкладчыкамі, якіх выпадкова сустракаю, маем зносіны толькі на беларускай мове. А на мінулым тыдні я была ўдзельніцай курсаў «Мова нанова», прысвечаных Дню ўсіх закаханых, дзе якраз і размаўляла па­беларуску.
2. Са школьных гадоў захапляюся творчасцю Уладзіміра Караткевіча. У сваіх аповесцях і раманах ён вельмі цікава знаё­міць чытача з гісторыяй, фальклорам Беларусі. Любімыя творы — «Дзікае паляванне караля Стаха» і «Каласы пад сярпом тваім». Хаця Караткевіч больш вядомы як празаік, мне блізкія і яго вершы, асабліва гумарыстычныя.

Валентина КУХАРЕНКО, повар:
1. Мое детство прошло в России, с белорусским языком познакомилась только в студенческие годы. Полностью согласна с мнением ученых, которые утверждают, что он занимает второе место в мире по мелодичности после итальянского. И хотя сама я плохо разговариваю по­­-белорусски, всегда с удовольствием слушаю людей, которые это умеют делать, смотрю передачи и фильмы.
2. Я любитель почитать перед сном. Без этого не могу уснуть. Прошлым летом ближе познакомилась с поэзией Максима Богдановича, тронул сборник «Венок»: его посоветовала подруга-­педагог, сказав, что это настоящий пример поэтического искусства. Очень жаль, что Максима Богдановича не стало в молодом возрасте. Думаю, он бы создал еще много шедевров!

Васіль ВОЛКАЎ, вадзіцель:
1. Я нарадзіўся і вырас у вёсцы. Там усе размаўлялі на беларускай мове, хай і з уплывам дыялекту. Таму зараз мне лёгка перайсці на родную мову. Калі перабраўся ў горад у студэнцкія гады, было няпроста мець зносіны на рускай мове. Некаторы час пазбаўляўся ад трасянкі. Але фірмовае «г» да гэтага часу нярэдка праскоквае ў размове.
2. У школьныя гады я перачытаў усіх класікаў, ніколі не «халтурыў» перад урокамі. Не магу сказаць, што кагосьці вылучаў больш. А вось любоў да фальклору была адназначна! Асабліва падабаліся казкі і легенды. Іх мы з сябрамі часта расказвалі адзін аднаму вечарамі ля вогнішча.

Станислав СКАКУН, индивидуальный предприниматель:
1. Белорусский язык я плохо знаю. Понимаю все, что говорят на нем, но сам изъясняюсь с трудом. Правда, когда был в Моск­ве, товарищи попросили поговорить по-­­белорусски. Сам того не ожидая, вспомнил несколько стихотворений из школьной программы.
2. Мне ближе всего творчество Василя Быкова. В школьные годы мы ставили теат­ральную постановку по его повести «Альпийская баллада». Она так тронула меня, что я прочитал и остальные произведения автора на военную тематику.